مقایسۀ تأثیر دو شدت فعالیت هوازی روی برخی شاخص‌های هماتولوژیکی مردان سالمند دارای اضافه‌وزن

زمینه و هدف: شاخص های هماتولوژیکی تغییرات فیزیولوژیکی زیادی را در بدن به وجود می آورند، ممکن است که فعالیت ورزشى به واسطۀ آثاری که بر این شاخص ها می گذارد، بتواند در بهبود بیماری های مرتبط با این شاخص ها از جمله بیماری های قلبی- عروقی مؤثر باشد. هدف مطالعۀ حاضر، مقایسۀ تأثیر دو شدت فعالیت هوازی برروی برخی شاخص­های هماتولوژیکی مردان سالمند دارای اضافه­وزن بود. روش بررسی: تعداد 15 آزمودنی مرد دارای اضافه­وزن عضو خانۀ سالمندان شهر اهواز (میانگین± انحراف معیار؛ سن، 6/3±2/66 سال؛ شاخص تودۀ بدن، 31/29±37/2کیلوگرم بر مجذور متر) به صورت هدفمند به عنوان نمونه در تحقیق حاضر شرکت نمودند. در جلسۀ اول سنجش­های آنتروپومتریکی، ترکیب بدنی و اوج اکسیژن مصرفی (VO2peak) (از طریق آزمون تعدیل­شدۀ بروس) آزمودنی‌ها اندازه­گیری شد. در جلسه­های دوم و سوم آزمودنی­ها پس از حداقل 10 ساعت ناشتایی در یک طرح متقاطع با دو شدت کم (45%VO2peak) و متوسط (65% VO2peak)، طی دو جلسه به فاصلۀ یک هفته به مدت 30 دقیقه در هر جلسه، روی تردمیل دویدند. نمونۀ خونی قبل و پس از هر شدت فعالیت برای اندازه­گیری شاخص­های هماتولوژیکی جمع­آوری شد. یافته­ها: نتایج تحقیق نشان داد که سطوح هموگلوبین، تعداد گلبول­های قرمز، پلاکت­ها، گلبول­های سفید و هماتوکریت بعد از فعالیت در شدت متوسط افزایش معناداری داشت (05/0>p). در مقابل سطوح هموگلوبین، تعداد گلبول­های قرمز، پلاکت­ها، گلبول­های سفید و هماتوکریت بعد از فعالیت در شدت کم تغییر معناداری نشان نداد (05/0< p). نتیجه­گیری: بر اساس نتایج حاضر می­توان نتیجه­گیری کرد که فعالیت هوازی حاد با شدت متوسط نسبت به شدت کم باعث بهبود شاخص­های هماتولوژیکی در مردان سالمند دارای اضافه­وزن می­شود.